… κάθε φορά που βγαίνει το νέο iphone η ίδια εξυπνάδα… Γιατι ο έλληνας που δεν έχει να φάει και είναι άνεργος κτλ κτλ, αγοράζει iphone και δεν ξέρω εγώ τι! Και δώστου τα likes!
Ναι ρε γαμώτο, και έλεγα ποιον ξέχασα να ρωτήσω πως να διαχειριστώ τα χρήματα μου. Την επόμενη φορά θα τα στείλω με τον Κανάκη στην Αφρική. Και θα μαζέψω και likes!
… σκεφτόμουν πόσο σουρεαλιστικό είναι να ξεκινάς από το μεσημέρι να πας στην Τούμπα, να γίνεις χάλια από ρετσίνες, να χοροπηδάς σαν το κατσίκι γυμνός μέσα στην βροχή σε μια γνήσια νεάντερταλ κατάσταση και ταυτόχρονα να σκέφτεσαι ότι θα πρέπει να γυρίσεις μετά σπίτι γρήγορα για να μην χάσεις νέο ρεάλιτι της Anna Wintour..
Γιατρέ μου; Όλα καλά;
Υστ. Αξεπέραστο…
.. συνειδητοποιείς ότι αυτός ο τύπος είναι 16 χρονών… Τα έργα του και η συνέντευξη του στην Lifo
Και παρόλο που στην ψωροκώσταινα δεν έχουμε πάρει ακόμη μυρωδιά του τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο με την EDM και συνεχίζουμε να ‘διασκεδάζουμε’ σε μπαράκια που αν δεν πεθάνεις από την έλλειψη οξυγόνου, πεθαίνεις από το πολύ γύφτικο ο Calvin Harris σήμερα μας έδειξε το next step στην mainstream Dance κουλτούρα.
Αν κ δεν το λες πολύ νέο το step μια κ όλα από εκεί ξεκίνησαν, με την νέα κομματάρα του ξεφεύγει από το καθιερωμένο αλλά κ τις περισσότερες φορές βαρετό στυλ της EDM και μας παρουσιάζει ένα κομμάτι που μουσικά μπορεί να θεωρηθεί acid house. Θεωρώ λοιπόν ότι ο πιο ακριβοπληρωμένος dj σήμερα, μπορεί ευκολα να δημιουργήσει ρεύμα και να επηρεάσει πολλους να τον ακολουθήσουν.
ΥΣΤ. Comments του στυλ εμείς τέτοια ακούγαμε το 80, κ για το πόσο η EDM, η Electro κτλ κατέστρεψε την ηλεκτρονική μουσική, θα διαγράφονται ως βαρετά!
https://www.youtube.com/watch?v=Yzg9mcI91ao
… Υπήρχε μια εποχή, αυτή που όλοι είχαν από ένα blog και μοιράζονταν πληροφορίες. Postάρανε από πολύ προσωπικές στιγμές μέχρι σημαντικές πληροφορίες που είχαν όμως αξία. Μπορούσες να μάθεις για ενδιαφέρουσες σειρές, ταινίες, που να φας σε κάποιο από τα ταξίδια σου, να δεις όμορφες φωτογραφίες, να εμπιστευτείς γνώμες. Γράφονταν post που κάποιος ξόδευε χρόνο κ ενέργεια για να το κάνει όσο αναλυτικότερο μπορεί. Με καμία τάση αυτοπροβολής, απλά με πάθος να μοιραστεί την πληροφορία!
Και ύστερα έγινε mainstream to Facebook και έπαψε να έχει σημασία η ανάλυση της πληροφορίας. Από την φύση του το μέσο αλλά και από την κακή χρήση του, φτάσαμε στο σημείο η μοναδική πληροφορία που διαβάζαμε καθημερινά να αφορά που περνά κάποιος τέλεια με το smartphone στο χέρι.
Πολύς κόσμος που έγραφε παλαιότερα σαν αντίδραση σταμάτησε, φοβήθηκε να μην κατηγορηθεί κ αυτός μέρος όλης αυτής της τάσης αυτοπροβολής, μια και δεν είναι για όλους ευδιάκριτη η διαφορά.
Αντιδραστικά λοιπόν αυτή την περίοδο που το facebook δείχνει σημάδια κορεσμού, αλλά και αφού μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την σελίδα με τις μετρημένες επισκέψεις, άρχισα να ξαναγράφω. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αλλά προς το παρόν έχω την διάθεση.
…Σκεφτόμουν πως ξεκίνησε αυτό το πάθος μου για την ηλεκτρονική μουσική και νομίζω ότι όλα ξεκίνησαν όταν σε ηλικία 10 χρονών (1996) αγόρασα το πρώτο μου cd!
Όταν το πρώτο cd είναι το θεΪκό, ατμοσφαιρικό, πολύ μπροστά για την εποχή του Dreamland του Robert Miles, τότε δεν μπορείς παρά να πάρεις τον κακό τον δρόμο…
Mε αυτό το εξώφυλλο…
και με αυτά τα δύο σε άλλη διάσταση κομμάτια, you’ll never go back…
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ξεκινάμε μια συζήτηση -για την ιστορία- σχετικά με τα aftermovie των δύο μεγαλυτέρων festival ηλεκτρονικής μουσικής του κόσμου, την Tomorrowland και το Ultra. Δεσμεύτηκα ότι θα κάνω ένα blog post σχετικά με την γνώμη μου για το Ultra Aftermovie & here it is!
Αρχικά μπορώ να πω ότι ο FINAL KID είναι θεός. Καταφέρνει με λιγότερο ενδιαφέρον υλικό από την tomorrowland και παρόλο που πλέον έχουμε δει τόσα σε aftermovie που είναι δύσκολο να πρωτοτυπήσεις, να μας παρουσιάζει κάθε χρόνο κάτι εντελώς διαφορετικό. Το concept είναι τόσο ιδιαίτερο (με τις συνεντεύξεις των dj αλλά και των fans που κάθε χρόνο μένουν κ με λιγότερα ρούχα -να δω τι δεν θα φορέσουν του χρόνου-) και σε συνδιασμό με τα υπέροχα πλάνα, βγάζει ένα πολύ διαφορετικό, συναρπαστικό αποτέλεσμα.
Το ότι χρησιμοποιεί ένα τραγούδι σε όλο το aftermovie αν και είναι μια επιλογή για να δώσει έμφαση στα πλάνα, και επίσης πολύ διαφορετική με ότι έχουμε δει, προσωπικά δεν είναι του γούστου μου. Θα προτιμούσα την κλασσική επιλογή με τα songs της χρονιάς, για να μένει κ σαν ανάμνηση το soundtrack του party.
H μισή χρονική διάρκεια σε σχέση με το aftermovie της tomorrowland κάνει το τελικό αποτέλεσμα πιο “συμπαγές” και σε κρατάει χωρίς να βαρεθείς σε κάποιο σημείο. Προφανώς και η απόφαση της tomorrowland να έχει μισάωρο aftermovie έχει να κάνει με τα στατιστικά που αναλύουν και πόσο χρόνο “ξοδεύει” ο επισκέπτης για να βλέπει το video και να “συνδεθεί” με το brand. Συνεπώς δεν ξέρω αν αυτή η απόφαση είναι σωστή τελικά.
Τέλος, από τα στατιστικά (400.000 views του Ultra & 8.500.000 της tomorrowland, αν κ με μια βδομάδα λιγότερη το πρώτο) αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ότι δυστυχώς ή ευτυχώς η tomorrowland έχει δημιουργήσει ένα ακόμη μεγαλύτερο brand, με πολύ περισσότερους πιστούς fans.
Συνολικά μπορώ να πω ότι το φετινό δεν έφτασε την ποιότητα του περσινού που μαζί με το aftermovie της tomorrowland το 2012 μπορούν να θεωρηθούν τα καλύτερα aftermovie φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής ever.