#s15
Κλάμα!
dubtrip mix
Το ότι θα postαρα Χαρούλη ποιος θα το φανταζότανε! Aλλα είναι τόσο υπέροχο αυτό το dubtrix mix, που χαλάλι..
ΚΟΥΡΟΣ
Με το συγκεκριμένο μαγαζί δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός μια κ δούλεψα σ’ αυτό 13 ολόκληρα καλοκαίρια! Ούτε με τους συγκεκριμένους ανθρώπους που το έχουν αναλάβει από φέτος (έχουμε μεγαλώσει μαζί και η εκτίμηση είναι δεδομένη). Ωστόσο εαν δεν προσπαθήσω να κρίνω αντικειμενικα κ αυστηρά θα ήταν άδικο για την μεγάλη προσπάθεια τους. Αλλά πως μπορείς να το κρίνεις αυστηρά, μ αυτό το αποτέλεσμα; Θέλησα να αφήσω να περάσουν μερικές μέρες για να γράψω κριτική έτσι ώστε να μου φύγει ο αρχικός ενθουσιασμός κ να βρω επιτέλους κάποια ψεγάδια στο αποτέλεσμα. Άδικος ο κόπος, πολύ μικρές λεπτομέρειες που τις ξεχνάς αμέσως.
Αν δεν σας έχω προδιαθέσει ήδη, το γενικό συμπέρασμα είναι ότι το φαγητό στο σύνολο που έφαγα την συγκεκριμένη μέρα στον Κούρο είναι σίγουρα στο top 3 καλύτερων φαγητών που έφαγα τον τελευταίο χρόνο, βάζοντας μέσα και ακριβά εστιατόρια σε Θεσσαλονίκη κ Αθήνα.
Η μεγάλη δουλειά που έχει γίνει στην εικόνα του μαγαζιού, με πολύ μεράκι είναι εμφανής από την πρώτη στιγμή. ‘Μεράκι’ είναι η λέξη που θεωρώ ότι χαρακτηρίζει την όλη προσπάθεια, μεράκι κ πολύ δουλειά. Το menu στο σύνολο του, δεν αποτελεί μόνο πολυτέλεια για ένα μικρό χωριό όπως τα Πυργαδίκια, αλλά αποτελεί πρότυπο για ανάλογου στυλ μεζεδοπωλεία γενικότερα. Προσεγμένο με πολλές επιλογές, από σπιτική λεμονάδα, ρακόμελο μέχρι κ σαλέπι.
Το ρακόμελο αρκετά δυνατό, ίσως λίγο δυνατότερο από τα γούστα μου. Το χύμα λευκό κρασί, εξαιρετικό, ποικιλίας Λημνιό μπορεί να συγκριθεί στα ίσια με ανάλογης τιμής συσκευασμένα κρασιά.
Και πάμε τώρα στο δυνατό μέρος της κριτικής που αφορά το ίδιο το φαγητό. Καλύτερο πιάτο με διαφορά από το δεύτερο ήταν τα καραμελωμένα κοψίδια που σε συνδιασμό με την σωστά επιλεγμένη σως μπάρμπεκιου σε έκαναν να αναρωτιέσαι αν όντως καθόσουν στον Κούρο. Δεύτερο πιάτο, τηγανιά κοτόπουλο με σάλτσα μουστάρδας , με ένα τόσο ζουμερό κοτόπουλο που μπορεί να σ’ έκανε να βάλεις στοίχημα ότι δεν τρώς τηγανιά. Στο απάκι με μανιτάρι κ φρέσκα λαχανικά την μόνη αδυναμία που εντόπισα είναι ότι αν κ αναφέρετε στο menu με το απάκι πρώτο, η παρουσία του ήταν αποδυναμωμένη μέσα στις υπόλοιπες γεύσεις. Και μας στεναχώρησε επειδή το απάκι είναι αγαπημένο, όπως έχουμε ξανααναφέρει! Πατάτες σοτέ με καπνιστή μπριζόλα πολύ καλές, ίσως θεωρώ ότι έλειπε μια σος σαν γαρνιτούρα (θα μπορούσε να είναι κάποια μουστάρδα ντιζόν, μουσταρδομαγιονέζα ή και μπράβα για τους πιο μερακλήδες). Γεμιστό μανιτάρι με μανούρι κ μπέικον, πολύ καλό πιάτο κ αυτό σε ξαφνιάζει όταν το βλέπεις στις επιλογές στον κατάλογο σε ένα τέτοιου τύπου μαγαζί, πόσο μάλλον όταν κ το αποτέλεσμα είναι ανάλογο των προσδοκιών. Μελιτζάνα ψητή με φέτα κ θυμάρη καλή! Είδα κ σαν εικόνα το μπέργκερ κούρος κ μου φάνηκε εξαιρετικό αλλά θα επανέλθω με κριτική πιο σίγουρος, όταν το δοκιμάσω.
Τέλος, θέλω να αναφέρω κ τον καφέ μια και είναι πονεμένη ιστορία για το χωριό. Επιτέλους στα Πυργαδίκια έχουμε φρεσκοκομμένο καφέ (ΟΛΕ!), φρέντο εσπρέσσο με διπλή δόση εσπρέσσο (ΟΛΕ ΟΛΕ!) και φτιαγμένο με την σωστή διαδικασία (ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ!). Θα ακουστώ υπερβολικός, αλλά και μόνο αυτό αποτελεί πολυτέλεια για το χωριό.
Έκανα μια προσπάθεια το κείμενο να μην θυμίζει τα κλασσικά επι πληρωμή δελτία τύπου αλλά το όλο αποτέλεσμα δεν μου έδωσε περιθώριο να μην γράψω διθυράμβους. Εαν καταφέρουν να διατηρήσουν το ίδιο επίπεδο με το φαγητό που έφαγα την συγκεκριμένη μέρα, τότε δεν είναι αυτονόητη η επιτυχία αλλα επιβάλει κ συνέχεια, όχι μόνο στο συγκεκριμένο μαγαζί στα Πυργαδίκια. Sky is the limit!
Καλές δουλειές παιδιά!
Υστ. Ένα γενικότερο σχόλιο για τα Πυργαδίκια. Πάνω που το χωριό ήταν σε ελεύθερη πτώση έρχεται αυτή η προσπάθεια (και σε συνδιασμό με μια άλλη από αρχές Ιουνίου κοντά στα Πυργαδίκια) που σε κάνει να αισιοδοξείς ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Ας ελπίσουμε ότι ο γενικότερος ανταγωνισμός, θα δημιουργήσει τις συνθήκες για να ανέβει το χωριό γενικότερα.
ΠΑΡΙΣΑΚΙ
…we will always have Paris…
Just SKI
ΑΠΑΚΙ
…ένα από τα «κουσούρια» που μου άφησε η μακροχρόνια ‘θητεία’ στη Κρήτη είναι η τρέλα για το απάκι! Παράδεισος είναι (εκτός από μια πισίνα με τσένταρ 😀 ) ένα καλό κρασί μαζί μ’ ένα καλό απάκι.
“Το ΑΠΑΚΙ γίνεται από χοιρινό κρέας άπαχο. Στην διαδικασία της παραγωγής του, παραμένει για δύο με τρεις ημέρες σε ξύδι φτιαγμένο από Κρητικό κρασί αρίστης ποιότητας. Μετά από αυτό το στάδιο κρεμιέται σε ειδικούς φούρνους όπου θα καπνιστεί με την βοήθεια και φυσικά το άρωμα , αρωματικών φυτών των βουνών της Κρήτης.”
Από τα συσκευασμένα αυτό π μ’ άρεσε περισσότερο, αυτά τα χρόνια που έχω δοκιμάσει διάφορα είναι από την “Φαρμα Αντωνάκη”. Τώρα πόσο εύκολο είναι να το πετύχεις στην Θεσσαλονίκη είναι ένα άλλο θέμα
Μου αρέσουν εξίσου κ τα καπνιστά ξυδάτα λουκάνικα, αλλά αυτά και αν δεν τα βρίσκεις με τίποτα. Δεν είναι πολλοί οι fan οπότε ακόμη κ τα κρητικά μαγαζιά φέρνουν πολύ σπάνια!
Απάκι λοιπόν, το δέχομαι κ σαν δώρο γενεθλίων 😛 !
mo..
Björk στο ΜΟΜΑ
Δεν μεταδίδω άλλο!
50 shades of grey
– Άσε μας με την γυναικεία τσόντα ρε φίλε!
– Γιατί γυναικεία ρε συ;
– Στην υπόθεση αυτή δεν δουλεύει σε κατάστημα με ηλεκτρολογικά κ αυτός είναι πλούσιος; Ε στις ανδρικές συμβαίνει πάντα το αντίθετο!
Πολλά κ πετυχημένα ακούστηκαν για την πολύκροτη πρεμιέρα της ταινίας. Αναγκαστικά και για να μην βιώσω ότι βίωσε η πρωταγωνίστρια της ταινίας πήγα (διαβάστε εδώ πριν απο πολλά χρόνια σε μια αντίστοιχη περίπτωση στο sex and the city). Πήγα λοιπόν με κάτι λιγότερο από μισή καρδιά προετοιμασμένος για την πατάτα του αιώνα (με τα βίας έφτανε το 4 η βαθμολογία στο imdb). Και guess what: επιβεβαιώθηκα!
Αρχίζει λοιπόν η ταινία, ενθουσιασμένο το γυναικείο κοινό που θαύμαζε το αληθοφανές σενάριο που ο πρωταγωνιστής 27 χρονών αυτοδημιούργητος δισεκατομμυριούχος, γνωρίζει 22 χρονη παρθένα και ξεκινάει της βόλτες του μαζί της μεελικόπτερα, αεροπλάνα -πιλότος πάντα ο ίδιος-, της παίζει πιάνο και της μιλάει για την δύσκολη παιδική του ηλικία (μα πόσο πρωτότυπο) ! Είπαμε χαμός η ταύτιση, η μια διπλανή χεράκι χεράκι με τον μήτσο που την πήγε σινεμά με το παπί, ονειρευόταν το ελικόπτερο του Grey. Η άλλη διπλανή ακούω κάποια στιγμή να λέει στον δικό της: Τέτοια κουζίνα θέλω να μου πάρεις! Μια απλή κουζινούλα στο 60o όροφο του ουρανοξύστη που έμενε ο μεροκαματιάρης ο Mr Big, ε Grey.
Και άντε ξεπερνάς το σενάριο. Τον ατάλαντο πρωταγωνιστή, τον Ρουβά του hollywood έψαξαν πολύ να τον βρούν; Σκηνοθεσία; Ποια σκηνοθεσία!
To όλο χάλι προσπάθησαν να σώσουν η πρωταγωνίστρια και μερικές μουσικάρες (που ακόμη εκεί μερικές στιγμές έλεγες τι παίζει ρε φίλε).
Συμπέρασμα: Εαν γενικά το ‘χετε με τον μαζοχισμό, δείτε την. Όχι επειδή αυτό είναι το θέμα της ταινίας, αλλά μόνο ως μαζοχισμό μπορώ να εκλάβω το ότι θέλετε να σπαταλήσετε έτσι απλά δυο ώρες από την ζωή σας!
4/10 κ αυτό επειδή είμαι στα καλά μου σήμερα!
ΥΣΤ. Ενημερώθηκα ότι στο τέλος του τρίτου βιβλίου παντρεύονται! Ε ναι ρε φίλε κ έλεγα τι λείπει!